پایانی تلخ برای استقلال و پرسپولیس

پس از چندین سال کشمکش بین وزارت ورزش و سازمان خصوصی سازی و مدیرعاملان باشگاه ها، اواخر هفته گذشته بود که دستور پذیره نویسی و عرضه عمومی دو باشگاه پرطرفدار استقلال و پرسپولیس در تابلوی نارنجی فرابورس صادر شد. اتفاقی که کاش نمی افتاد… مردم تنها دو درصد از سهام دو باشگاه محبوب اما زیان دهشان را خریداری کردند…

استقلال15%؛ پرسپولیس 20%

در پذیره نویسی باشگاه استقلال تنها 179 هزار کد معاملاتی مشارکت کردند در حالی که سهمیه در نظر گرفته شده بیش از یک میلیارد و 236 میلیون برگه سهم بود؛ درنتیجه تنها حدود 15 درصد از سهمیه درنظر گرفته شده فروش رفت و بیش از یک میلیارد سهم این باشگاه روی میز فروش ماند. ازسوی دیگر، به نظر می رسد جمله معروف “طرفداران باشگاه پرسپولیس بیشتر از استقلال است” چندان هم غلط نیست… هواداران پرسپولیس اعتنای بیشتری به سهم های پذیره نویسی تیمشان کردند؛ از یک میلیارد و 34 میلیون سهم قابل پذیره نویسی شده، 201 میلیون برگه سهم خریداری شد که معادل حدود 20 درصد از سهام قابل پذیره نویسی است.

اصلا پولی در پذیره نویسی جمع نشده…

پیش بینی ها بر این بود که 10 درصد از مالکیت هر دو تیم در بازار عرضه عمومی شود و منابع مالی تامین شده نیز، بجای ذخیره در خزانه دولتی، به حساب هر باشگاه واریز شود؛ اما به نظر می رسد این پیش بینی صرفا درحد یک پیش بینی باقی مانده و با این وضعیت، عملا مناقشه ای بر سر مکان جمع آوری پول ها نیست چراکه اصلا سرمایه قابل اعتنایی جمع آوری نشده (علیرغم اینکه سازمان خصوصی سازی در هفته گذشته، طی اطلاعیه ای تمام مردم را به اقدام برای ثبت کدمعاملاتی و شرکت در این پذیره نویسی دعوت کرده بود.)

ارتباط استقلال و پرسپولیس و میزان سرمایه گذاری در ایران

چند روز پیش بود که وزیر پیشین ارتباطابات و اطلاعات، در رابطه با تصویب طرح صیانت اینترنت در مجلس گفته بود: تاوان سیاست‌گذاری‌های اشتباه، سنگین است…

به نظر می رسد این جمله وزیر جوان نه تنها در زمینه اینترنت بلکه در تمام حوزه های سیاستگذاری کشور صادق است؛ طبق آمار اعلامی ازسوی اتاق بازرگانی، در 10 سال گذشته، روند عمومی سرمایه گذاری در کشور نزولی بوده و میانگین آن نیز در سال 99 به حدود منفی 5 درصد رسیده است. نکته فاجعه بارتر اینکه در سال گذشته و برای دومین سال متوالی، نرخ استهلاک سرمایه از نرخ سرمایه گذاری پیشی گرفته و این به معنی آن است که عملا بجای سرمایه گذاری و تزریق سرمایه های جدید به اقتصاد، سرمایه گذاری های گذشته نیز درحال از بین رفتن هستند.

سیاستگذاری های اشتباه موجب شده تا میزان سرمایه گذاری و جذاب بودن زمینه های سرمایه گذاری، دیگر از سوی مردم وجود نداشته باشد… آنها حتی حاضر نیستند سهام محبوب ترین تیم هایشان را خرید و پولشان را در آن سرمایه گذاری کنند. هرچند که عدم شفافیت مالی، زیان ده بودن و عدم خلق ارزش ازسوی مدیران این دو باشگاه نیز در این اتفاق تلخ بی تاثیر نبوده است؛ اما نکته ای که می توان آنرا جدی تر دانست، عدم وجود جذابیت سرمایه گذاری در ایران است که به نظر می رسد نیاز به تغییر رویکرد و بررسی جدی تری توسط مدیران دارد.